Manastir Rakovica

Manastir Rakovica nalazi se u neposrednoj blizini Beograda, udaljen 12 km od centra grada.

Postanak manastira Rakovica narodno predanje vezuje za doba srpskih kraljeva Dragutina i Milutina, a neki istrazivaci pripisuju vremenu kneza Lazara. Posto je prvobitni manastir bio pored naselja i u blizini ondasnje vazne saobracajnice, Turci su ga cesto uznemiravali i pljackali.

Posle jednog takvog pustosenja manastir se preselio dalje od puta, u sumu, tada gustu i veliku, trazeci skrovitije mesto. Manastirska crkva, posvecena Sv. arhangelima, podignuta je najverovatnije pocetkom XVl veka. Crkva je kasnije dogradjivana, narocito u gornjem konstruktivnom sklopu.

U unutrasnjosti crkve nalazi se ikonostas iz 1862.g. koji je narucio knez Mihailo Obrenovic. Za obnovu i razvoj manastira u XlX veku od osobitog znacaja bilo je vezivanje clanova dinastije Obrenovic za Rakovicu.

U pocetku su njegovi patroni bili knez Milos i kneginja Ljubica po kojoj se jedan manastirski konak zove Ljubicin konak , a kasnije Jevrem i Tomanija Obrenovic, kao i knez Mihailo. Tomanija Obrenovic je podigla i nov konak, koji se danas zove Tomanijin konak
U Rakovici je 1905.g. pocela da radi monaska skola, prva ove vrste u Srbiji. Za potrebe ove skole sagradjen je 1925.g.tzv. Platonov konak, po projektu arh. V. Stasevskog.

Manastir Rakovica je posvećen arhanđelima Mihajlu i Gavrilu.

Od zanimljivosti vredi istaknuti, da je u ovom manastiru sahranjen sin Miloša Obrenovića Todor, zbog čega je Miloš pružao veliku podršku njegovoj obnovi tokom svoje vladavine, a kasnije i njegov sin, Mihajlo Obrenović.

Jedan od dijelova manastira se zove po Miloševoj supruzi Ljubici, tzv. „Ljubičin konak“.

Osim još nekih članova porodice Obrenović, u manastiru je sahranjen i Vasa Čarapić, jedan od vođa Prvog srpskog ustanka.

Bivši srpski patrijarh Dimitrije sahranjen je u ovom manastiru 1930. godine, a bivši srpski patrijarh Pavle takođe je sahranjen u ovom manastiru, po svojoj izričitoj želji.


Slika groba patrijarha Pavla